چې سر باندې مې وخیژې

خود به زړګي مې په هغې سره درزا کولهچې دې رقیب سره زما د مرګ سودا کولهما هغه وخت د ارمانونو جنازې واخستېزما پر مخ چې دې د بل سره خندا کولهپه سوي مخ مې خپل کنډر وجود ته پام شوهلهزما دښمن سره د تلو دې چې سلا کولهنه دا سې نه وه چې زه ستا په مقصد پوه نه ومهد قصده ما دغه خبره پر تا بيا کولهزه خو تر اوسه په اظهار د حق خبر نه ومهکنې د حق خبره تاته ما خطاء کولهعادله ستا يې په بیلتون باندې زړګی سوزيدههغې خوښي کړله، همدا يې تمنا کولهن عادل + نوشته شده در جمعه پنجم اسفند ۱۴۰۱ ساعت 23:6 توسط نسیم شاه عادل  |  چې سر باندې مې وخیژې...

هغې ويل چې زه ښايسته بريښمهما ورته ويل ښايسته خو نه ښکاريږېبيا يې ويل زه دې خوښيږم کنهخو ما ويل خوښه مې هم نه يېويل يې مړه چې شم خفګان به کوېما ويل نه زه به خفه هم نه شمچې يې د اوښکو سترګې ډکې شوې خاموشه شولهنو ما يې لاس په لاس کې ونيوه او ومې ويل:يه ليونۍ ته ښایسته نه يې ته ډيره ښکلېزما ته خوښه نه يې ما باندې ته ګرانه يې او ډيره ګرانهاو که ته مړه شوې خفه کيږم نه، زه مرم درسپې + نوشته شده در جمعه پنجم اسفند ۱۴۰۱ ساعت 23:35 توسط نسیم شاه عادل  |  چې سر باندې مې وخیژې...

بغير له تا بلا دردونه زغممخو د زړه حال چا ته ويلې نه شمدا مې عادت دی چې په زړه یې تېر کړماظهارو يې هیچا ته کولای نه شمبغير له تا بلا دردونه زغممچې په خبرو کې وقفې کومهدا چې اوږده اوږده زګيروي مې آورید بیلتانه په لمن شپې کومهګوره شپې تېرې مياشتې کال تېر شوزما له ژوند په څه رقم جدا يېماله دې ټوله زندګي ړنګه لرهغم ته دې پريښی یمه سم جدا يېخدای په امانۍ نه دې مننه کومکور دې ودان چې مخه ښه دې وکړهزما د زړه زخم دې لا تازه کړڅومره خونکار فيصله دې وکړههمداسې ګونګ ښه یم چې پاتې شمهد زړه سپړل به مې تاوان درکړيزه بې تفسيره يو کتاب به شمهتفسيرول به مې تاوان درکړيچې مې پر کومه ځمکه اوښکې توی کړېدمحبت يې ښه ګلان راکړلخو زه هماغسې خزان پاتې شومماته يې دغه لوی تاوان راکړلمینه ريښتنې وي د روح په رقمپه اړه هر څوک يې پوهیدلی نه شيپرې پوهیدل دومره اسانه نۀ ديپه دغه هیڅوک نه خبریږي نه شيله داسې خلکو سره ژوند کومه د ناکامیو په پیغور مې وژنياو که کامیاب شې بیا هم نه منيپه خپل حسد او په خپل زور مې وژنيعادله خیر که لاړو لاړو جانانیاد نه مې کله بیلیدلای نه شي الله دی وکړي د مرګي چې هیر شیزما نه هیڅ هم هیریدلای نه شی ن عادل + نوشته شده در شنبه ششم اسفند ۱۴۰۱ ساعت 9:43 توسط نسیم شاه عادل  |  چې سر باندې مې وخیژې...